Περσινά ξινά σταφύλια

Είναι φορές που όσο και να προσπαθείς να μην ασχοληθείς με κάτι όλο σου βγαίνει μπροστά .
Είχα πει ότι δεν θα γράψω τίποτα για αυτή τούτο τον μήνα όμως δεν μπορώ να κρατηθώ , όχι δεν θα βρίσω πέρασε νομίζω αυτό το στάδιο ... Τι μας λες ρε μεγάλε ?? τόσο γρήγορα επανήλθες??? Μπα δεν νομίζω , όμως βλέπω πράγματα και παρατηρώ καταστάσεις και όσο περνούν οι μέρες και κυλά ο χρόνος μαθαίνω διάφορα από γνωστούς και φίλους , οι οποίοι βλέπανε αυτό που εγώ δεν ήθελα να αντικρίσω , ίσος την αληθινή της ψυχή ...
Δεν ψάχνω να βρω δίκαιο η άδικο κάπου όμως στην ψυχή μου έχουν κάτσει βαριά μερικές αντιδράσεις .
Φευγάτος το περισσότερο διάστημα με έντονη την τάση για παρέα με φίλους το σπίτι να με πνίγη τα χρέη να συσσωρεύονται την σχέση να ψυχορραγεί και την λογική παραμερισμένη έμενα τυφλός σε σημάδια και φόρτωνα από τις αντίθετα από αυτές που ήθελα αντιδράσεις της .
Έπεσα χτύπησα πόναγα για ένα τρίμηνο περίπου και στο νοσοκομείο που ήρθε είχε ένα βλέμμα φονικό λες και έλεγε τι θες τώρα και μου φορτώνεσαι , λειτούργησε η υπερηφάνεια μου και ο εγωισμός εκεί , την έδιωξα να πάει ταξίδι να μην με βλέπει που δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι . Οποίος άλλος στην θέση της πιστεύω θα είχε μείνει να το αντιμετωπίσει . Πάει πέρασε σχεδόν αυτό και είχε πλέον αρχίσει να αλλάζει, τις γιορτές άρχισε να προσπαθεί να με κάνει να ζηλέψω ( έτσι δείχνανε τα πράγματα ) όμως είχε είδη αρχίσει να ψάχνετε και το δραματικό είναι ότι την έψαχνε στον κύκλο των γνωστών , κατάντια ...
Αυτό που πονάει πάντα είναι ότι δεν προσπάθησε να μπει στην θέση μου, να δει τι περνά ένας άνθρωπος που βλέπει τον χάρο με τα μάτια του , πήρε το συναίσθημα που βγήκε σαν έρωτα για κάποια άλλη , ενώ στην ουσία ήταν η συνειδητοποίηση του πόσο κοντά στον θάνατο είμαστε . Υπήρξαν φορές που κι εγώ ο ίδιος απορούσα αν τελικά ήταν καλύτερα να μην προσπαθούσα να επαναφέρω την αναπνοή μου , ίσος , ποτέ δεν θα μάθω .